Servis aracına bindikten sonra hemen harekete geçtik. Burada gördüklerimiz, hissettiklerimiz öylesine içten öylesine derindi ki…
Hayatımda unutamayacağım anılardan birini yaşamıştım.
Çernobil’i gördüm diyebiliyorum. Bu bana farklı olmanın hissini yaşatıyor.
Santral çevresinden ayrılırken, hiçbir şeyin hareket etmediğini fark ettim.
Burada her şey durmuştu. Hayat durmuştu. Ölü bölgeydi!
Bu tür düşünceler içerisindeyken bir anda sarsıldım. Kullanılmayan bir alan olduğu için yollar inanılmaz kötüydü, servis aracı bir çukurdan geçti sanırım.
Bir yerde durduk. Kiril alfabesi ile yazılmış bir yazı gördüm. Başta okuyamasam da nerede olduğumuzu iyi biliyordum.
Pripyat kasabasındaydık!
Pripyat kasabası aslında bir kasaba değil. Daha çok bir şehirdir. İçinde hastane, okul, market, spor salonları aklınıza ne geliyorsa hepsi mevcut.
Daha doğrusu mevcut idi. Şimdi hayaletlerin gezdiği bir şehir.
Kiril alfabesi ile yazılmış olan bu kelime ise Pripyat’ın ta kendisiydi, tur rehberimiz o sırada elinde bir fotoğraf ile çıkageldi.
Evlenen bir çifti görebiliyorsunuz. Mutlulardı, 1986 öncesine kadar herkes mutluydu.
Tur rehberimiz, fotoğrafı gösterdikten sonra benimle gelin dedi. Bize, radyasyon seviyesinin oldukça yüksek olduğu bir arazi gösterdi.
Sakın! diye uyardı. Bu tabelaların ardına geçmeyin! Radyasyon seviyesi arazide oldukça yüksek dedi.
Hemen dozimetreyi çıkartıp ölçüm yaptım. Sonuçlar oldukça yüksekti.
Çıkan sonuçları YouTube videolarında görebilirsiniz.
Şimdi, gelin sizinle beraber Pripyat’ı gezelim.
Hiç kimsenin olmadığı Pripyat’a.
Hiçbir kuralın olmadığı Pripyat’a.
BAĞLANTILI HABER VE MAKALELER:
ÇERNOBİL YAZI DİZİSİ-1: SPACEMAG TÜRKİYE ‘YAŞAYAN ENKAZ’DA
