İşte o tartışılan makale:
21. yüzyılın ikinci on yılına kadar sürse de sonunda ABD hükümeti uzayı yasal bir askeri operasyon alanı ilan etti, ABD Uzay Komutanlığı’nı kurdu- bu iyi haber. Pek de iyi olmayan kısmı ise uzaya güvenilir ve programlı bir erişim sahibi olmamaları.
Şu an nasıl askeri operasyonlar kara, deniz ve hava alanlarıyla tanımlanıyorsa Uzay Kuvvetleri de Dünya’ya yakın, Ay ile Dünya arası- Ay yörüngesinde faliyet gösterecek. Kara ve Deniz Kuvvetleri kendi bölgelerine uyumlu araçlara sahip; Hava Kuvvetleri’nin uçakları var, fakat Uzay Kuvvetleri’ne verilen uydular ve diğer araçlar diğer alanlara destek veren deniz feneri, şamandıra ve bir takim araç gereçten farklı değil. Tek işleri destek vermek.
O KOMUTANIN RÜTBESİ VE YETKİSİ NE?
Uzay Kuvvetleri’nin uzaya ciddi, güvenilir, duyarlı, düzenli bir erişime sahip olması gerekli. Bunun için ilk iş, alçak Dünya yörüngesine ulaşmalarını sağlayacak fırlatma sistemleri oluşturmak olmalı. Filo araçları ile donanmalı… Hava Kuvvetleri’nin başında nasıl bir Albay, Deniz’de bir harekat başkanı varsa, özel bir yasa ile bu işleri yönetecek bir yetkilinin kontrolünde işlemeli.
Şu an uzaya araç göndermek için çok aşırı boyutta bir kaynak gereksinimi var, böylesine bir görevi onaylayacak kişinin üst düzey rütbesi dikkatle belirlenmeli çünkü kıyaslamak gerekirse B-2 Hayalet Uçağı veya şu an yürürlükten kalkmış SR-71 onayı vermiş olan yetkililerin seviyesinden daha bile üst seviyede kişiler seçilmeli.
TEKRAR KULLANILABİLİRLİK SAĞLANMALI
Uzay analistleri bu iş için tekrar kullanılabilir fırlatma araçları (RLVs) kullanımına destek veriyorlar, şu anki çok aşamalı, gözden çıkarılabilir araçların bu işe uygun olamayacağına katılıyorlar. Masrafları azaltmanın da tek yolu buradan yörüngeye tek aşamalı, tekrar kullanılabilir araçlar göndermek; mesela tek-parça uzay gemileri.
Gelişmiş teknoloji bu adımı atarsa çok aşamalılıktan bu işe odaklı tek aşamalı araçları geliştirme ihtiyacı ortadan kalkar ve ilerleme kaydedilir.
Tekrar kullanılabilirlik daha önce birçok defa uygulamalı olarak gösterime sunuldu. Bunlardan en bilineni NASA’nın 30 yıl uçan uzay mekiği. Son 5 yılda, Space X, Falcon 9’u ticari olarak hem fırlattı hem indirdi hem de tekrar kullandı, hem de birçok defa.
REAGAN’IN ASKERİ TASARISI SDIO KULLANILSIN
(Eski ABD Baikanı Ronald) Reagan’ın Stratejik Savunma Girişimi (SDIO) tekrar kullanılabilir. Başarılı oldukları bir konu da hala aşılması gereken zorlukların listesini çıkarmak: İleri düzey yapı mühendisliği; zorlu araç kontrolü; yumuşak dikey kalkış/dikey iniş (VTVL); ve işlerlik/işletilebilirlik.
MEVCUT TEKNOLOJİ İLE MÜMKÜN
100 milyon dolarlık bir toplam masrafla, SDIO, McDonnell-Douglas DC-X’i 10 bin 660 metreye gönderdi ve kanatsız manevrayı, yumuşak VTVL ve kayıtlı personel ile işlerliği kanıtladı.
1990’larda, NASA, SSTO uzay gemisini yapmayı başarmak için 3 kritik teknolojinin gerekliliğini saptadı:
(1) ileri düzey kompozit/bileşik materyaller;
(2) rakım dengeleyen motorlar
(3) üçlü-itici roket yakıtlı motorlar…
Son 25 yılda bu gerekli materyaller üzerine ileri seviyede çalışmalar yapılıp yeni ürünler geliştirildi. Alüminyum alaşım ve karbon karmaları artık piyasada. Rakım dengeleyici motorlara gelince… NASA bunda da Lockheed Martin X-33 ile ilerleme kaydetti ve SSTO-RLV ler icin geriye kalan tek eksik tri-propellant itme teknolojisi.
Kısaca Uzay Komutanlığı’nın uzay gemilerine ihtiyacı var.
BAĞLANTILI HABER VE MAKALELER: JAPONYA, UZAY SAVUNMA BİRİMİ KURUYOR
